Wanneer je lichaam je een halt toeroept, kan je heel triest in de zetel kruipen of je kan er nieuwe kansen in zien.
Ik deed dat tweede … nadat ik klaar was met het eerste 🙂 En soms keer ik de volgorde weer eens even om … en dan weer terug om 😉
Wij mensen zitten namelijk niet zo rechtlijnig in elkaar!

Ik sleep al tientallen jaren een moe lichaam mee, een lichaam dat heel snel ziek wordt. De episodes van uitputting volgen elkaar sneller op, duren langer en gaan dieper. En zo zit ik nu al een tijdje thuis.
Nadat de watten in mijn hoofd wat waren weggetrokken, kon ik weer naar buiten kijken, de wereld in. Ik word niet altijd heel erg vrolijk als ik naar de wereld kijk en ik denk dat ik niet de enige ben. Ik sta ook vaak verbaasd te kijken naar hoe we met onszelf, elkaar, dieren en de planeet omgaan. Ik probeer te begrijpen wat mensen drijft, waarom we doen wat we doen en waarom we reageren zoals we reageren.
Enerzijds kan ik hiervoor terugvallen op mijn jarenlange ervaring als psychotherapeute. Ik heb al wat verhalen gehoord in mijn praktijkruimte! Wanneer mensen je in vertrouwen nemen en stilaan hun diepe zielenroerselen aan je durven tonen, dan leer je heel veel bij (naast het feit dat het je dankbaar en heel nederig maakt).
Anderzijds vind ik heel veel steun in het Boeddhisme. Vooral Alan Wallace weet me elke keer weer te raken. Hij slaagt erin om een eeuwenoude traditie uit het Oosten te vertalen naar hedendaagse westerlingen, zonder de oorspronkelijke teksten los te laten of een verwaterd brouwsel te serveren. Daarvoor ben ik hem heel diep dankbaar.
In veel van zijn lezingen vertelt Lama Alan over het verschil tussen hedonia en eudaimonia. Twee vormen van geluk die zo verschillend zijn. De eerste gaat over het plezier dat we ervaren wanneer de dingen gaan zoals we willen, wanneer we iets leuks of moois meemaken, wanneer we succes hebben. De tweede vorm van geluk gaat over een diepe rust, vreugde en innerlijke vrede; over content zijn met het leven zoals het komt, waarbij je niet uit het lood wordt geslagen door een periode van verdriet, tegenslag of pijn.
Ik raakte gefascineerd. Ik ontdekte dat alleen al dit onderscheid zoveel verklaart voor mij. Hoe komt het dat zovele mensen in staat zijn om anderen schade te berokkenen of de natuur om zeep te helpen waarbij ze enkel lijken te denken aan hun financieel geluk, hun macht, hun status of hun roem en waarbij ze niet lijken stil te staan bij het welzijn van de generaties die na hen komen (lees: hun bloedeigen kinderen en kleinkinderen)? Het heeft te maken met hoe ze geluk voor zichzelf definiëren. Het heeft te maken met het feit dat ze deze twee vormen van geluk met elkaar verwarren.
En voilà, ik was vertrokken! Mijn brein begon te borrelen en ik kwam tot de hypothese dat onze visie op geluk een enorme impact heeft op hoe we met onszelf, elkaar en de wereld rondom ons omgaan. Het is ook mijn hypothese dat onze cultuur de beide vormen van geluk helemaal verwart waardoor we het evenwicht tussen beide vormen kwijt zijn. En dat heeft grote gevolgen voor onze mentale gezondheid, ons sociaal weefsel en de planeet. En de finale hypothese: als we de grote problemen waar onze samenleving vandaag mee te maken heeft, willen oplossen, dan zullen we beide vormen van geluk moeten leren kennen zodat we ze niet meer verwarren en het evenwicht kunnen herstellen.
In een mum van tijd zag ik een boek voor me, waarvan ik de opbouw helder voor ogen had. Hier kan je daar meer over lezen.

Ik heb het altijd al heel leuk gevonden om informatie op te zoeken en te schrijven. Als kind maakte ik graag spreekbeurten. Voor de klas staan met die spreekbeurt, vond ik dan weer niet zo geweldig 😉
Als student heb ik het maken van mijn thesis nooit als drama ervaren. Ik vond het leuk om op mijn tempo dingen uit te pluizen, erover na te denken en nieuwe gedachten uit te schrijven.
Die goesting om te gaan studeren en schrijven kwam weer helemaal tot leven!

En kijk, mijn lichaam geeft me nu de tijd om helemaal mijn ding te doen, op het tempo dat mijn lichaam aangeeft. Het is een heerlijke zoektocht waarin ik heel boeiende mensen mag spreken en mijn gedachten de vrije loop kan laten gaan. Ik kan me verdiepen in een onderwerp dat me enorm boeit en dat zelfs steeds boeiender wordt, naarmate ik vorder.
Het is ook heel spannend. Ga ik dit kunnen afwerken? Gaat er ook maar iemand geïnteresseerd zijn in dit boek?

Maar bovenal: hiermee bezig zijn, maakt me heel gelukkig! B-)